Już z początkiem dwudziestego wieku, rosyjski zoolog i mikrobiolog – Ilia J.Miecznikow (ang. Élie Metchnikoff, z ros. Ilya Ilich Mechnikov, 1845-1916), odkrył dobroczynne działanie probiotyków. Współpracował przy tym od 1888 r. z Pasteurem, uważany za jednego z ojców immunologii dzięki pracy nad odpornością komórkową, laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1908 r. za odkrycie zjawiska fagocytozy, wspomniał o bakteriach uważanych dzisiaj w ogólnym mniemaniu za probiotyczne.
W ostatniej dekadzie przed swoją śmiercią zajmował się on tematyką wydłużania życia i koncentrował na florze przewodu pokarmowego jako źródle tzw. „autointoksykacji” dla organizmu, a szczególnie dla układu nerwowego i naczyniowego, która miała przyczyniać się do procesu starzenia (dalsza część opisu kategorii "Probiotyk" pod listingiem produktów).
Wg noblisty „autointoksykacja” miała być wywoływana przez bakterie jelitowe wytwarzające różne szkodliwe substancje. Postulował on, że przyjmowanie z pokarmem bakterii rozkładających cukry i wytwarzających kwas mlekowy o niskim działaniu proteolitycznym, mogło „wszczepiać korzystne” bakterie do układu pokarmowego, tym samym zastępując bakterie działające niekorzystnie.
Teorię tę opierał na przykładach z Europy wschodniej, konkretnie Bułgarii, gdzie dieta długowiecznych mieszkańców składała się ze sfermentowanych produktów mlecznych.
W tym samym czasie Henry Tissier, francuski pediatra, zaobserwował, że u dzieci z biegunką w stolcu znajdowało się mniej bakterii, cechujących się dziwnym kształtem literki „Y”. Te dwudzielne („bifid”) bakterie były z kolei liczne u dzieci zdrowych. Zasugerował, że bakterie te mogłyby być podawane pacjentom z biegunką w celu przywrócenia prawidłowej flory jelitowej.
Probiotyk pochodzi z greki od słów pro – „dla” i bios – „życie”. Chociaż pierwszy raz o „korzystnych bakteriach” wspomniano na początku dwudziestego wieku, badania nad bakteriami trwały przez cały dwudziesty wiek i trwają nadal. Mówiąc o probiotykach mamy zazwyczaj na myśli bakterie z rodzajów Lactobacillus i Bifidobacterium, chociaż istnieją doniesienia o skuteczności stosowania drożdży Saccharomyces boulardii.
Mechanizmy działania probiotyków są wciąż poznawane. Powszechnie uważa się, że wytwarzają one substancje przeciwdrobnoustrojowe, takie jak kwasy organiczne (mlekowy, octowy, pyroglutaminowy), amoniak, nadtlenek wodoru i związki bakteriocynopodobne.
Współzawodniczą one z innymi drobnoustrojami, co ważne także chorobotwórczymi, o receptory na nabłonku i o substancje odżywcze, modyfikują toksyny i receptory dla toksyn oraz wywierają wpływ immunomodulujący. Pojawiają się także doniesienia, że niektóre probiotyki mogą pobudzać komórki nabłonka do zwiększonej produkcji śluzu i co się z tym wiąże, uszczelniania istotnej bariery ochronnej – śluzówki. Trwają badania nad wpływem tych bakterii na apoptazę, czyli zaprogramowaną śmierć komórek zarówno układu odpornościowego jak i epidermalnych. Kolejnym polem badawczym mogą być badania nad wysyłanymi przez bakterie probiotyczne sygnałami hamującymi uwalnianie lub modyfikującymi mechanizmy zjadliwości bakterii.
Od tego czasu co roku probiotyki są wszechstronnie badane. W samym tylko roku 2007 przeprowadzono prawie 800 niezależnych badań, które potwierdzają skuteczność działania probiotyku na takich polach jak:
i wiele innych.
PROBIOTIC 12 WSPOMAGA TARCZĘ OBRONNĄ ORGANIZMU
PROBIOTIC 12 działa w „centrali” układu immunologicznego – w jelicie. Tam bakterie probiotyczne regulują układem odpornościowym. PROBIOTIC 12 to długoterminowy i codzienny towarzysz dla zdrowia i dobrego samopoczucia. W skład PROBIOTIC12 wchodzi 12 różnych szczepów bakterii.
W KAŻDEJ KAPSUŁCE JEST ICH PONAD 1 MILIARD!
Bakterie :
Współpraca
Logowanie
